بسم الله الرحمن الرحیم
(به این جملات توجه کنید) :
دوست داشتن و محبت ، مقدمه ی هر دوستی و رفاقت است.
دوست یعنی کسی که دشمن نبوده و بدخواه و به ضرر رفیقش نباشد.
انسانها شرایط مخصوصی، برای انتخاب افراد محبوب ،بعنوان دوست و همدم دارند.
هر چه قدر که شخص از جهت کمالات و صفات عالی تر و بالاتر باشد
به همان میزان نیز، رفیق و دوست با کمال و با صفت والا انتخاب خواهد نمود.
دوشخص و دوجنس با علایق و سلایق متضاد و مخالف ، خو نگرفته و دوست نخواهند شد.
به این دو بیت به دیده تامل بنگرید که حرف بسیار و سخن فراوان دارد :
کبوتر با کبوتر باز با باز....کند همجنس با همجنس پرواز
تو اول بگو با کیان زیستی ... من آن گه بگویم که تو کیستی
تا جایی این دوست مهم است که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در حق آن می فرمایند :
المَرءُ عَلی دِینِ خَلیلِه وَ قرینِه (وسائل الشیعه، ج 4، ص 207)
اما دوست خدا کیست ؟ باید چه شرایطی باشد تا کسی دوست خدا شود ؟
خدا با آن صفات و کمالات ، خدا با آن بالایی و عظمت باید رفیقش بسیار ویژه باشد.
اصلا این شخص وجود خارجی دارد و لایق دوستی خدا می باشد ؟
پاسخ همه ی سوالات مثبت است و خدا دوستش را در قرآن معرفی نموده :
قالَ اللهِ تَعالی فِی کتابِه :
... إنَّ اللهَ یُحِبُّ التَّوابِینَ وَ یحبُّ المُتَطَهِِّرِین (نساء-22)
خداوند کسانى را که بسیار توبه کنند و در پاکى و پاکیزگى کوشا باشند دوست مى دارد.
این توبه چه مقام و جایگاهی دارد که توبه کار را چنان بالا برد تا محبوب خدا شود
لذا در جای دیگر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می فرمایند:
"التائبُ حبیبُ الله (الکافی ج2)
توبه کار دوست خداست ...
والسلام