بسم الله الرحمن الرحیم
هر چیزی بهاری دارد و هر حرکتی نقطه اوج که باید فرصت شناس بود.
نباید شمردن جوجه را به آخر پاییز و خزان فرصت ها موکول کرد،تا تنور داغ است باید چسباند
توبه نیز موعد و بهار و بزنگاه دارد که باید آن را در وقتش ربود ، نباید معطلش کرد.
اما وقت آن کی است ؟
در کل توبه هیچ گاه زمان و مکان ندارد
اما معصیت، کهنگی و تازگی ، تاریخ انقضاء و گذشته و حال دارد.
قرآن کریم زمان عالی توبه را در سوره اعراف ، آیه 143 بیان می فرماید:
قال الله تعالی فی کتابه :
و لما جاء موسی لمیقاتنا و کلمه ربه قال رب ارنی انظر الیک قال لن ترانی و لکن انظر الی الجبل
فان استقر مکانه فسوف ترانی فلما تجلی ربه للجبل جعله دکا و خر
موسی صعقا فلما افاق قال
سبحانک تبت الیک و انا اول المومنین
و چون موسى به وعده گاه آمد و پروردگارش با او سخن
گفت ، موسی عرض کرد :
پروردگارا خودت را به من بنماى تا به تو بنگرم.
پروردگارش گفت :هرگز مرا نخواهى دید، ولى به این کوه بنگر،
اگر پس از آن که من بر آن ظاهر شدم، برجاى خود ماند، مرا خواهى دید،
و آنگاه که پروردگارش بر آن کوه
جلوه کرد، به جلوه اش کوه را از هم پاشید و موسى بیهوش بر زمین افتاد
و چون
به هوش آمد گفت: پروردگارا، منزهى تو! به سوى تو بازآمدم و توبه نمودم
و
من از میان کسانى که ایمان دارند که تو دیده نمى شوى، نخستین نفرم.
حضرت موسی (علی نبینا و آله و علیه السلام) از خدایش درخواستی نابجا کردند و ترک اولی نمودند،
عرض کردند که خدایا خودت را به من نشان بده،
خدا فرمود هرگز مرا نخواهی دید اما تجلی می کنم اگر طاقت نور مرا داشتی
آنگاه بعد از آن مرا خواهی دید اما حضرت بعد دیدن نور خدا ، غش کردند و طاقت نیاوردند.
وقتی اشتباه را دیده و اسائه ادب را یافتند ، بلافاصله بعد از به هوش آمدن ، توبه کردند.
یعنی آی مردم ! تا فهمیدید اشتباه کردید و گناه مرتکب شدید،
تا اثر گناه تازه هست و تنور توبه داغ ، قبل از سردی و فاصله و فراموشی
بدون معطلی ،توبه و استغفار نمایید که بهارش همان است.
پس گناه و توبه هر دو بهار و تازگی دارند،تا گناه تازه هست باید با توبه بدرقه اش نمود
و اثرش را پاک کرد،باید پشت سر گناه ، توبه نماییم و اجازه ندهیم کهنه شود
که شستن آلودگی کهنه ،بسیار سخت تر از ناپاکی تازه است.
البته اگر اجل و خطر و دنیا اجازه و فرصت دوباره را بدهد و حافظه یاری نماید.
چه بسیار گناهان که بدون توبه مانده و از یاد رفته و یقه ی صاحبش را در گور گرفته
و آنجا به خاطر و یاد طرف آمده ...
زیر هر معصیت ما ، استغفار ماست
به عدد هر گناهمان :
استغفرالله ربی و اتوب الیه
والسلام
s. mortazi