بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیکم
روی باز و تبسم در مواجه شدن با افراد و یاری و کمک افتادگان
مورد توصیه و مبنای عمل پیامبران و اوصیاء خداوند است
روایات بی شماری ر این دو باب مهم در تعاملات اجتماعی وارد شده
اما بنابر قانون عقلی که "ما من عامٍ إلا و قد خصّ " قانون کلی نیست مگر استثناء شود
آن همه توصیه به خوشرویی و حال امر به ترش رویی ؟
آن ارشاد به دستگیری و حال امر به واگذاری ؟
چه کسانی اند که نباید در رویشان تبسم کرد و کمکشان نمود
به زبان کوچه و بازاری یعنی نیاید تحویلشان گرفت
چه صفتی دارند که اسلام محبّتی او را استثناء نموده
عن النبی (صلی الله علیه و آله) :
مَن تبسَّمَ فی وجهِ تارکِ الصلاةِ فَکأنَّما هَدَمَ الکعبةَ سَبعِینَ مرَّةً ؛ مَنْ أَعَانَ عَلَى تَارِکِ الصَّلَاةِ بِلُقْمَةٍ أَوْ کِسْوَةٍ
فَکَأَنَّمَا قَتَلَ سَبْعِینَ نَبِیّاً أَوَّلُهُمْ آدَمُ وَ آخِرُهُمْ
مُحَمَّد (لئالی الاخبار ج3 و جامع الأخبار للشعیری ج1)
کسیکه در روی تارک نماز تبسّم کند مانند اینست که 70 مرتبه کعبه را خراب کرده - همچنین در روایت دیگری میفرمایند- کسیکه لقمه ای غذا یا لباسی بر بدن تارک نماز بدهد و بپوشاند مانند آنست که 70 پیامبر کشته که اول آن انبیاء آدم (علی نبیّنا و آله و علیه السلام) و آخرشان محمّد (صلی الله علیه و آله) است .
خدایا امان از ترک نماز که جز سیه بختی و گرفتاری و سیاهی هیچ نیست
البته باید بدانیم که روایت ناظر بدانجا میباشد که ما بدانیم
طرف تارک الصلاة و تبسم و کمک به او تایید ترک نمازش است
بماند که اگر مراتب نهی از منکر که حرف روایت هم اینست
رعایت میشد و نهی از منکر و امر به معروف تعطیل نمیشد
شاهد این همه منکرات و معاصی علنی نبودیم و
برکت از زمین و آسمان و اعمار و عبادات نمیرفت ...
والسلام علیکم