بسم الله الرحمن الرحیم
از اولین دستورات علم اخلاق ، علاج بیماری با ضدّش می باشد
در نتیجه ، علاج گناه و معصیت به وسیله ی ضدّ آن ، یعنی توبه و استغفار است.
علامه نراقی (رضوان الله علیه) همان جا می فرمایند که اجماع علماء و حکم عقل ، بر وجوب توبه است.
توبه ،دفع ضرر و عذاب است.
دفع ضرر از خود ،واجب است.
بنابراین توبه واجب است .
(معراج السعاده ،فصل توبه و پشیمانی و اسباب آن)
حداقل برای خودمان هم که شده باید گناه را ترک کنیم و توبه نماییم
از جمله ی معروف آن عارف بزرگ وام بگیرم و عرض کنم که :
دنیا می خواهیم توبه ، آخرت می خواهیم توبه
اما سفری کوتاه به بوستان قرآن کنیم و پای صحبت قرآن درباره توبه بنشینیم.
نخستین مطلبی که ما را به خود جلب می کند دستور و امر خدا به توبه است.
قالَ اللهُ تَعالَی فِی کِتابِه الکَرِیمِ :
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إلَی اللهِ تَوبَة نَصُوحاً عَسَی رَبُّکُم أن یُکَفِّرَ عَنکُم سَیِّئاتِکُم ... الآیه (تحریم-8)
ای کسانی که ایمان آوردید بسوی خدا توبه کنید ، توبه خالص ؛ امید است (با این کار) پروردگارتان گناهانتان را ببخشد ...
(آیة الله همدانی مترجم المیزان)
نسخه قرآن برای معصیت ، توبه است .
حتما باید بگوییم "استغفرالله ربی و أتوب الیه" تا وارد وادی بازگشت بشویم.
توبه همان ایست کامل و بازگشت به صراط مستقیم است .
والسلام
یااباصالح