بسم الله الرحمن الرحیم
آرزوی همه جوامع بشری با هر آیین و فرهنگی که ما ایرانیان نیز جزو شان هستیم
داشتن بالا دستی و مسئول و مدیر عادل و منصف و پاک دست است
صد البته شخص جامع این صفات عالی در فرهنگ اسلامی-ایرانی
کسی نیست جز فرد خداشناس و خدا ترس که لبریز از وجدان و شرف است
بماند که به نقطه ی تامّ این آرزوی آرمانی و خواسته حقّانی و طلب به درستی نخواهیم رسید
مگر به فرج آقایی که سرچشمه ی خداپرستی است
چه تجمعات اعتراضی و راه پیمایی انتقادی که برای فساد مسئولی برپا نمیشود
بگذریم ...
اما منشاء و محل نفوذ این دسته از مسئول و مدیر کجاست؟
آخر چطور امکان دارد در جامعه ی اسلامی و توحیدی ، امور مسلمین بدست خدانشناس بیافتد؟
اشکال کار کجاست ؟ محل نفوذ کجاست ؟ آیا کسی هست پرده از سرّ این ماجرا بردارد ؟
به تصریح قرآن باید از اهل ذکر پرسید ، که همانا اهل بیت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) هستند
در احادیث منقول از خداپرستان واقعی و جانشینان صالح خدا بر روی زمین
تصریحات و اشارات به آن اشکال و پاسخ از آن معمّا ، بیان شده
قال الامام الصادق (علیه السلام) :
یَقُولُ اللهُ عزَّوَجلَّ إذَا عَصَانِی مَن عَرَفَنِی سَلَّطتُ عَلَیهِ مَن لا یَعرِفُنِی
امام صادق (علیه السلام) فرمودند : خدای عز و جل میفرماید زمانی که فردی با وجود شناخت من ، معصیت و گناه مرا کند ، بر او مسلّط مینمایم کسی را که من را نمیشناسد .
قاعده تخلف ناپذیری هست که
هیچ کس الا خودت ، مقصر نیستی و در آخر باید یقه خود را بگیری ...
این من و شماییم که تقدیر خود را میسازیم
مسئول فاسد ، بروز و تجسّم دنیایی اعمال و گفتار ماست
هر چه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی
ما خود و اطراف و خانواده و اجتماع و همه و همه را
به شکلی که عمل و قول ترتیب داده ، خواهیم ساخت ...
اما یک مسئله میماند که طبق فرمایش قرآن ؛ هر چه بدی میرسد از خود شماست
و هر چه خوبی میرسد دیگر از شما نیست ، از ماست
اینکه طرف خوبی قضایا از ما نیست ؛ محل بسیار تامل و دقت فراوان است ...
والسلام