بسم الله الرحمن الرحیم
خدا در سوره غافر ، خبر از دعا گو بودن ملائکه برای توبه کار ، می دهد .
"فاغفر للذین تابواو اتبعوا سبیلک و قهم عذاب الجحیم"
فرشتگان حامل عرش به خدا عرض می کنند : ببخش کسی را که توبه می کند .
اما در آیه خبری از پاسخ مثبت خداوند به پذیرش درخواست ملائکه نیست
همین سکوت خداوند هراس را در دل ما می اندازد ...ولی در جای دیگر قرآن ، آیه ای هست که خداوند پاسخ مثبت داده
و کسی هست که خداوند به او چک سفید امضاء داده
و هر گنه کاری را شفاعت کند ، خدا بدون برو و برگرد خواهد پذیرفت .
آن بزرگ چه کسی است؟
سوره ی نساء ، آیه 64 معرفی ایشان است :
وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ لِیُطاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحیماً (نساء-64)
و ما هیچ رسولی را نفرستادیم مگر آنکه به یاری و توفیق خدا از وی اطاعت شود و اگر آنها هنگامی که به خویشتن ستم کردند نزد تو می آمدند ، آنگاه از خداوند آمرزش می خواستند و رسول خدا نیز برای آنها طلب آمرزش می کرد بی تردید خدا را بسیار توبه پذیر و مهربان می یافتند. (ترجمه مرحوم مشکینی رحمه الله)
آن بزرگ کسی نیست جز آقا رسول الله (صلی الله علیه و آله)
رسول مهربانی ها ، رحمة للعالمین ، پدر ما شیعیان ، بابای توبه کاران
خداوند در آیه 64 می فرماید اگر گنه کار بیاید پیش شما رسول خدا
از خدا طلب بخشش کند ، اگر شما شفاعتش کنید
حتما این توبه کار را بدون هیچ شرطی به شفاعت شما خواهم بخشید .
دعای شما رد خور ندارد "لوجدوا الله توّابا رحیما" یقیناً می پذیرم .
یکی از ادله ی قرآنی توسل به اهل بیت (علیهم السلام) و رفتن به زیارتشان
و شفیع قرار دادن ایشان و درخواست از خدا به حرمتشان
همین آیه 64 سوره نساء است .
حال بعضی جاهلان بیایند و بگویند چرا می روید پیاده روی اربعین ...
والسلام...