بسم الله الرحمن الرحیم
روشنفکران و غرب گرایان و اصلاح طلبان افساد طلب یا بسیاری از اهل دنیا
در تریبون ها و روزنامه های زنجیره ای و سخنرانی ها و مجامع شان
ارتباط عبادت با رحمت همچنین ارتباط معصیت با سخط را منکر میشوند و به سخره میگیرند
اما بر هر دین شناس و دین دار و متدین و خداشناس ، واضح و مبرهن است
که ارتباط عالم ماده با عالم معنا ارتباطی تنگاتنگ و تالی تلو هم هستند
در ادامه روایتی بیان میشود که به گوشه ای از این تاثیر و موثر اشاره دارد
در کتاب شریف کافی جلد سوم ، جناب کلینی (رضوان الله علیه) از قول امام باقر (علیه السلام)
روایتی را نقل میکند که امام معصوم (علیه السلام) تکلیف باران هر سال را مشخص میفرمایند :
قال الامام الباقر (علیه السلام) :
إِنَّهُ ما مِنْ سَنَهٍ اَقَلُّ مَطَراً مِنْ سَنَةٍ و لکِنَّ اللهَ یَضَعَهُ
حَیْثُ یَشاءُ اِنَّ اللهَ عَزَّ وجَلّ اِذا عَمِلَ قَوْمٌ بِالمَعاصی
صَرَفَ عَنْهُمْ ما کانَ قَدَّرَ لَهُمْ مِنَ الْمَطَرِ فی تِلْکُ السَّنهِ
اِلی غَیْرِ هِمْ وَ إلی الفَیافِی وَ البِحارِ وَ الجِبالِ ... الحدیث
هیچ سالی نیست که از سال گذشته اش باران کمتر ببارد (باران هر سال به اندازه اش مقدّر است و خشکسالی ای نیست) ولی زمانی که مردم گناه و معصیت کنند خداوند سهم باران سرزمین آنها را بگیرد و در جای دیگر و در بیابانها و دریاها و کوهها بریزد ...
پس گناه مانع بارش باران است و توضیح آن از واضحات است
اما چه کنیم که ما انسان های نفس پرست که حبّ النفس حجاب تعقّل ماست
اجازه نقد خود را به ما نمیدهد و همه جز ما ، مقصرند ...
والسلام