موعظه ای حکیمانه

‌ (موعظه ای حکیمانه)

استاد مرحوم دولابی نقل می کردند که :

روزی حضرت آیت الله شاه آبادی که استاد حضرت امام بودند، مهمان ما بود، پدرم کنار ایشان نشسته بود و از

ایشان موعظه ای خواست:

- آقا ما را موعظه ای کن که به دردمان بخورد.

مرحوم شاه آبادی این جمله را فرمودند: اگر این خانه شیشه بند باشد و داخل آن پر از آب و همه ما نیز تشنه،

آیا نگاه به این آب ما را سیراب می کند؟

- خیر، با نگاه کردن به آب سیراب نمی شویم!

- اگر به اندازه سر سوزنی از این شیشه سوراخ کنیم و دهانمان را آنجا بگذاریم و بمکیم، چطور؟!

- همه نجات پیدا می کنیم و از تشنگی نمی میریم.

                       

- باید به اندازه یک سر سوزن ازعالم حقیقت سوراخی در پیش چشم انسان باشد تا از عالم حقیقت انسان

بچشد و بنوشد! و بداند سیراب کننده اش الله است؛ و کسی که به او طعام می دهد نیز الله است؛

«هُوَ یُطْعِمُنی‏ وَ یَسْقین‏» (شعراء: 79)

 اکنون که الله کاسه پر از نعمتش را جلومان گذاشته است و ما از آن می خوریم، گمان می کنیم خودمان تلاش

کرده ایم و به دست آورده ایم! همه چیز در دست الله است؛ دستگاه توحید این است.