چه وقت شیطان به انسان حسد میورزد ؟

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیکم

از شرایط حسد آنست که

اول محسود (فرد مورد حسد) مورد توجه حاسد (فرد حسود) باشد

تا وقتی محسود اهمیت خاص برای حاسد نداشته ، حسدی برانگیخته نخواهد شد.

دوم آنکه شخص محسود دارای نعمتی قابل اعتنا شود

تا به چشم شخص حاسد  بیاید و به حسد افتد.

حال وقتی داستان حسد بین انسان و شیطان باشد

اهمیت موضوع صد چندان ست

دو دشمن ازلی و ابدی که یکی تمنای هلاکت دیگری

و دیگری تقلّا برای فریب نخوردن و به شقاوت دچار نشدن

قصه ی پر درد انسان بین جنّت و جنهم ...

مولا علی (علیه السلام) در حدیثی

عامل مهم حسد بردن شیطان به انسان را میفرمایند

قال امیرالمومنین (علیه السلام و الصلاة) :

إذا قامَ الرّجلُ الی الصَّلاةِ أقبَلَ إلَیه إبلیسُ یَنظُرُ إلیه حَسَداً لِما یَری من رَحمةَ اللهِ الّتی تَغشاهُ

زمانی که نمازگزار برای نماز اقدام میکند شیطان با دیده ی حسد به او مینگرند به جهت رحمتی که از جانب خدا نمازگزار را فراگرفته . بحارالانوار ج 82

این رحمت الهی چه و چقدر باید باشد که شیطان عابد ! را به حسد اندازد

شاید از حکمتهای خواندن سوره ی مبارکه ناس در نماز وتر

همین حسد بردن آن لعین بر متهجّد باشد

قطره ای از دریای حکمت و آثار این واجب منسی ست .

والسلام علیکم

آتش نشان عذاب چیست ؟

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیکم

در مطلب قبل عرض شد که در دوران آخر همین زمان ما

اول واجب الهی یعنی نماز ، ضایع و به کنار گذاشته میشود

آن تضییع حق نماز موجب بوجود آمدن آثاری خواهد بود که

خدا در آیه 60 سوره مبارکه مریم از آن تعبیر به "فسوف یلقون غیّاً" نمود

لذا نماز اسم رمز و کد شقاوت و البته سعادت افراد خواهد بود که

ما در پی رهگیری و در صدد مطالعه ی اثرات این عمل واجب روزانه

در روایات معصومین (علیهم السلام) برای مخاطب برآمدیم وسعاً . بعونه تعالی

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در ضمن روایتی

آتش نشان عذاب و حریق گناهان را بیان میفرمایند :

قال النبیّ (صلی الله علیه و آله) :

ما من صلاةٍ یحضرُ وقتَها إلا نادی ملک بین یدیِ الناس ؛ أیها الناس قُومُوا الی نِیرانِکم فَأطفئوها بِصَلاتِکم

نمازی نیست مگر اینکه چون وقتش فرا رسید ، فرشته میگوید؛ ای مردم بروید به وسیله نماز آتشی برافروخته اید را خاموش سازید . محجة البیضاء ج 1

کپسول آتش نشان عذاب جهنم و برزخ نماز ست

و البته همانطور که ابزار نشاندن آتش در دنیا شرایط و دستورالعمل دارد

همینطور نشاندن این آتش بوسیله نماز نیز دستورالعمل بکارگیری صحیح خود را دارد

که هر چه طبق آدابش انجام گیرد نتیجه اش بهتر و موثرتر و از کم خطا خالی تر

بهرحال بکار گرفتن نماز برای خاموش ساختن سوزش بدبختیها و گرفتاریها را

هر روز و پنج دفعه ملک و فرشته ای داد میزند و فریاد میکشد

مانند موذن اذان در دنیا ، این ملک هم آن جمله را به وقت اذان ندا میدهد

بلکه به جانهای خاموش و گوش های گرفته برسد و خوابی آشفته شود . اللّهم رزقنا

والسلام علیکم

از پیش گویی های قرآن برای دوران آخرالزمان

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیکم

قرآن کریم مجموع دستورات حیات و زنده گی ست

که به زبان امروزی کاتالوگ ، کالانما و دقیق تر انسان نمای تامّ ست

تمامی معادلات و جزء جزء اجزاء و روابط بین ماده و فرا ماده

در قرآن کریم این مجموع سخن الله تبارک و تعالی در قرآن گرد آورده شده

از جانب خداوند برای مخلوقات من جمله انسان

که چون اشرف مخلوقات انسان ست در وهله اول ، مخاطب عام قرآن نوع بشر میباشد.

قرآن درباره دوران غیبت پیش گویی مهمی برای مخاطبش دارد

که علم و فهم آن ریشه ای از خروار ها مشکل و شور بختی ابناء بشر را نشان میدهد.

خداوند تبارک و تعالی در سوره مبارکه ی مریم آیه شریفه 60 میفرماید :

فَخَلَف من بَعدِهم خلفٌ ، أضاعُوا الصَّلاة و اتّبَعُوا الشّهوات فَسَوف یُلقَون غیّاً إلّا من تابَ و آمن و عَمِلَ صالِحاً فَاولئِک یَدخلُون الجنّة و لا یُظلَمون شَیئاً (مریم-60)

انبیاء و اوصیاء آمدند و رفتند و پس از آنان کسانی آمدند که از ویزگی ایشان ضایع کردن نماز بود و در دنباله ی  آن دنباله روی شهوت ها بودند پس بزودی (کیفر و جزای) گمراهی خویش را خواهند دید.

بنا به فرموده قرآن ، در دوران بعد انبیاء و اوصیاء که یقیناً آخرالزمان و زمان غیبت جزو آن است

بی نمازی و ضایع کردن صلاة ، سکه خواهد شد که

در ادامه تضییع نماز و نتیجه آن ، تبعیت از شهوات میباشد

که عطف تبعیت بر تضییع حاوی آن ست

و آوردن اسم جمع برای شهوة یک نکته اش اینست که

تبعیت تنها منحصر به یکی نیست بلکه انواع و اقسام شهوات و رذائل دنباله رو خواهند شد .

تعبیر دیگر آنست که چون نماز تضییع شد تبعیت شد

پس نماز سدّ و قلعه و حرز در برابر تبعیت از نفس و بدبختی ست

قوت نماز تک را در برابر شهوات جمع را قرآن نشان میدهد

لذا نماز رفت تبعیت آمد.

اما در آخر میفرماید تبعیت از نفس و نفسانیات بی هزینه نخواهد بود

و بزودی یعنی زودتر از آنچه پندار شود

وزر و وبال آن تضییع و این تبعیت دامن صاحبش را خواهد گرفت

و لذت کاذبش بسیار زود به افسردگی و تلخی مبدّل خواهد شد.

نتیجه اینکه نماز و عدم نماز از اساس مشکلات و حل مشکلات

در تنگناها و تاریکیهای غیبت و آخرالزمان ست

لذا شایسته هست که پیرامون این فریضه ی منسی سخن ادامه یابد.

والسلام علیکم

رزق معنوی امروز

بسم الله الرحمن الرحیم

 السلام علیکم

به حدیث زیبایی از رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) برخوردم

إن شاء الله رزق معنوی مان باشد .

 *از برکات وضو *

قال رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم ) :

الوضوءُ قبل الطّعامِ ینفی الفقرَ و بعدَه ینفی اللّمَمَ و یصحّ البصرَ

وضو ساختن پیش از غذا فقر را می برد و بعد از غذا وسواس را زایل میکند و چشم را نیرو می دهد. نهج الفصاحة

یقیناً وضو با شستن فرق میکند ، وضو نور است اما شستن نور نیست

کسی که وضو بسازد برای  اکل و شربش حتما غذا خوردنش فرق ها خواهد داشت

حرص زدن هنگام خوردن و عوارض و بیماریهای مربوط به نوع ، مقدار و آداب غذا خوردن

گریبانگیر شخص مومنی که طبق دستورات پیشوایان دینش ، رفتار میکند را نخواهد گرفت .

از جمله آداب و دستورات هنگام خوردن و آشامیدن این حدیث نورانی ست

کسی که وضو سازد برای کارش که از آن جمله خوردن باشد مطمئناً غافل نخواهد بود و

حرص و ولع کم و دقت به خورد و خوراک زیاد و توجه اش به مبدأ نعمت معطوف خواهد بود.

حال حدیث را مفهوم مخالف کنیم و بر عکسش میکنیم

اگر کسی وضو نسازد دچار فقر و وسواس و زوال صحت چشمانش خواهد شد

این به موجبه ی جزئیه هست نه کلیّه یعنی:

هر فقر و وسواس و ضعف چشم از عدم وضو قبل طعام نیست

البته در دنیای آخر الزمانی ما ریشه مشکلات و از آن جمله فقر و وسواس و صحت بصر را

در چیز دیگر و مشی و سلک اومانیستی جستجو و تعریف میکند

که جز به حیرت و سرگردانی بیشتر بشر در

لابه لای تیرگی های روزمرگی دنیایش چیزی اضافه نخواهد کرد.

والسلام علیکم

یاد مرگ بر لسان مبارک غریب سامرا

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیکم

خلیفه عباسی ، متوکل (علیه لعان الله) در مجلس شراب حضرت هادی (علیه السلام) را اجبار به شعر کرد

پس حضرت اشعاری انشاد فرمودند در مذمت دنیا و خواری پس از مرگ که حاضرین گریستند و

متوکل ملعون عیشش خراب شد و از شنیدن آن اشعار بسیار گریست :

1- باتوا علی قللِ الاَجبال تحرسُهم

   غلبُ الرجال فلم تنفعهمُ القلَلُ :

پناه بردند انسانهای گردن کلفت و ناز پرورده به قله های کوه ها تا از مرگ در امان باشند اما آن برایشان نفعی نداشت

2- و استنزلوا بعد عزٍّ من معاقلهم

   و اُسکنوا حفراً یا بئسما نزلوا :

پایین کشیده شدند بعد عزت شان از برج و خانه مجلل شان و در حفره ای تاریک دفنشان کردند ، وای که به جایگاه بدی فرو آمدند

3- ناداهم  صارخٌ  من  بعد دفنهم

  أین الاَساورُ و التّیجانُ و الحللُ :

وقتی که دفن شدند در قبر بر ایشان کسی فریاد میزند که کجاست آن جواهرات و تاج ها و لباس های گران قیمت ؟

4- اَین  الوجوه التی  کانت منعّمة

   من دونها تُضرب الاستارُ و الکِلَلُ :

کجاست آن صورتهای در ناز  و نعمت که بخاطرشان پرده ها و مانع ها را کنار میزدند ؟

5- فاصفح  القبرُ عنهم حین سائلَهم

   تلک الوجوه علیها الدّودُ تنتقلُ :

پس از فریاد بلند ، قبر میگردد که کجاست صورت های کرم زده که به قبر منتقل شدند

6- قد طال ما اکلوا دهراً وقد شربوا

   أصبَحوا الیومَ بعد الاکل قد اکلُوا :

بسیار خوردند و آشامیدند و حال امروز بعد خوردنشان باید توسط کرم ها خورده شوند. منتهی الامال با اندکی تصرف

همانطور که آیة الله بهجت (رضوان الله علیه) فرموده اند

بدانیم که ما نیز در درون خود ، همان متوکل عباسی (لعنة الله علیه) هستیم

یعنی قوه ی متوکل شدن را داریم که به فعلیت نرسیدنش به لطف خداست

پس قبر ما همان و عذاب ما همان و دود و کرم ما همان

اما خب متوکل ظاهری با باطنی تنها در درجه فرق دارند.

والسلام علیکم