گناه کار چه بویی می دهد ؟

بسم الله الرحمن الرحیم

شهادت امام عسکری (علیه السلام) را به محضر امام زمان (علیه السلام) و  به شما تسلیت عرض می کنیم.

همه از رایحه خوش ، لذت می بریم و از بوی بد و گند فراری هستیم,

چه پول ها که برای خرید عطر و ادکلن و خوشبو کننده ها هزینه نمی کنیم!

کافی است اندکی بوی عرق بدهیم و فضای منزل و سرویس بهداشتی بوی تعفّن بدهد,

خودمان را عطر باران می کنیم و خوشبو کننده می زنیم تا آبرویمان نرود.

-----------------------------------------------------

دنبال خوشبو کردن بدن و دهان و فضای مان هستیم و البته درست هم هست,

ولی غافل از اینکه بیرون مان را عطر آگین کردیم ، با درون چه کنیم ؟

چرا از معطر کردن قلب مان و روح مان غافل شدیم ؟

در حالی که هر چه قدر ظاهر را بسازیم تا باطن خراب باشد ، آباد نخواهیم شد.

--------------------------------------------------

در روایتی به رایحه ی قلب گناهکاران اشاره می شود :

سَأَلْتُهُ عَنِ الْمَلَکَیْنِ هَلْ یَعْلَمَانِ بِالذَّنْبِ إِذَا أَرَادَ الْعَبْدُ أَنْ یَفْعَلَهُ أَوِ الْحَسَنَةِ ؟ فَقَالَ رِیحُ الْکَنِیفِ وَ رِیحُ الطِّیبِ سَوَاءٌ قُلْتُ لَا قَالَ إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا هَمَّ بِالْحَسَنَةِ خَرَجَ نَفَسُهُ طَیِّبَ الرِّیحِ فَقَالَ صَاحِبُ الْیَمِینِ لِصَاحِبِ الشِّمَالِ قُمْ فَإِنَّهُ قَدْ هَمَّ بِالْحَسَنَةِ فَإِذَا فَعَلَهَا کَانَ لِسَانُهُ قَلَمَهُ وَ رِیقُهُ مِدَادَهُ فَأَثْبَتَهَا لَهُ وَ إِذَا هَمَّ بِالسَّیِّئَةِ خَرَجَ نَفَسُهُ مُنْتِنَ الرِّیحِ فَیَقُولُ صَاحِبُ الشِّمَالِ لِصَاحِبِ الْیَمِینِ قِفْ فَإِنَّهُ قَدْ هَمَّ بِالسَّیِّئَةِ فَإِذَا هُوَ فَعَلَهَا کَانَ لِسَانُهُ قَلَمَهُ وَ رِیقُهُ مِدَادَهُ وَ أَثْبَتَهَا عَلَیْهِ (الکافی ج 4)

از محضر باب الحوائج ، امام کاظم (علیه السلام) در مورد دو فرشته ی انسان پرسیدم ,

آیا هر گاه بنده قصد گناه یا ثواب کرد ، متوجه می شوند ؟

فرمودند : آیا بوی مستراح (توالت) و بوی عطر مساوی است ؟ عرض کردم نه ؛ فرمودند :

زمانی که بنده ,نیت و قصد انجام کار نیک کرد, از درونش بوی عطری پخش می شود ,

در این لحظه فرشته ی سمت راست به فرشته ی سمت چپ گوید که صبر کنیم ،

این بنده ی خدا قصد انجام کار نیک کرده ؛ پس اگر انجام داد ثوابش را ثبت می کند ؛

اما زمانی که بنده نیت انجام گناه و کار بد کرد از درون قلبش بوی گند و متعفّنی برمی خیزد

در این لحظه فرشته ی سمت چپ به فرشته ی سمت راست گوید که صبر کنیم ،

این بنده خدا قصد انجام معصیت و کار بد کرده ؛ پس اگر انجام داد گناه او را ثبت می کند ...

والسلام...

گناهی که باعث رفتن به بهشت می شود!

بسم الله الرحمن الرحیم

عرض تسلیت شهادت امام حسن عسکری (علیه السلام) به محضر امام زمان (علیه السلام) و به شما همراهان گرامی

هرمعصیتی سه مرحله دارد لذا روایات نیز سه دسته اند :

1- قبل گناه ، چه کردیم که گناه ازما سر زد ؟ ...............(روایات مقدمات گناه)

2- حین گناه ، چه می کردیم و چطور گناه را انجام دادیم ؟.....(روایات انجام گناه)

3- بعد گناه ، چه حالی داشتیم و چه کردیم ؟ .................(روایات بعد گناه)

چون مقدمه ی گناه هم گناه است ، باید از مقدمات گناه نیز توبه نمود .

برای توبه ای قوی ، به هر سه مرحله باید توجه کنیم ،

و البته نیت در انجام گناه تاثیر مستقیم در عقاب آن دارد .

تاکید اول روایات اهل بیت (علیهم السلام) گناه نکردن است.

تاکید بعدی اینکه با جرأت و پر رویی گناه نکنیم چون گنه کاربی حیا و با حیا داریم.

تاکید آخر هم اشاره به اتفاقات بعد از گناه است که بیشتر توجه ها به اینجاست .

روایت امروز مربوط به حال بعد گناه است ؛ قال الامام الصادق (علیه السلام) :

إِنَّ الرَّجُلَ لَیُذْنِبُ الذَّنْبَ فَیُدْخِلُهُ اللَّهُ بِهِ الْجَنَّةَ قُلْتُ یُدْخِلُهُ اللَّهُ بِالذَّنْبِ الْجَنَّةَ ! قَالَ نَعَمْ إِنَّهُ لَیُذْنِبُ فَلَا یَزَالُ مِنْهُ خَائِفاً مَاقِتاً لِنَفْسِهِ فَیَرْحَمُهُ اللَّهُ فَیُدْخِلُهُ الْجَنَّةَ (کافی-ج 4)

همانا کسی گناهی کند و خدا بوسیله ی آن ، او را به بهشت برد ، عرض کردم خدا به سبب گناه ، او را به بهشت برد ؟! فرمود آری ؛ کسی گناهی می کند اما پیوسته از آن ترسان است و بر خود خشمناک است ، پس خداوند به این سبب ترحم میکند و او را به بهشت برد.

آدم گناهم می کند اینطوری گناه کند که چنان پشیمان شود

که مزّه ی آن گناه کوفتش بشود و شیرینی اش از دماغش بیرون آید

و لذت گناه تبدیل به شرمساری و خجالت و گریه شود ...

والسلام

مفسران حقیقی قرآن چه کسانی هستند ؟

بسم الله الرحمن الرحیم

شبهه می اندازند که حکم فلان چیز مثل دو رکعت بودن نماز صبح ، در قرآن نیست،

پس آخوند ها حرام یا حلال بودن بعضی چیزها را از خودشان در می آورند،

اما باید عرض کنیم که این شبهه پاسخ روشن داشته و روحانیون از خود چیزی نمی گویند .

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)  فرمودند :

إنّی تارکٌ فیکُمُ الثَّقَلَین ما إن تَمَسَّکتُم بهما لَن تَضلّوا :

کتابَ اللّه وَ عترَتی أهلَ بَیتی ، فَإنَّهُما لَن یفتَرقا حَتّی یردا عَلَی الحَوضَ (الکافی ج1)

در میان شما دو چیز را به امانت میگذارم ، تا زمانیکه به آنها متمسک شوید ، هرگز گمراه نشوید :

قرآن و اهل بیتم (علیهم السلام) ، پس آن دو از هم جدا نمی گردد تا فردای قیامت کنار حوض کوثر پیش من آیند .

این روایت متواتر است یعنی بسیاری از علمای شیعه (رضوان الله علیهم) و اهل تسنن در کتابهای خود آنرا نقل کردند :

القمی ، تفسیرالقمی /  القندوزی ، ینابیع الموَدَّةِ لِذَویِ القُربی / الکلینی ، اصول کافی

المتقی ، کنزالعمّال فی سنن الاقوال و الافعال / المجلسی ، بحارالانوار /  المفید ، الارشاد و الامالی (رضوان الله علیهم)

صحیح ترمذى ، ج5  /  صحیح مسلم ، ج 4 / سنن دارمی ، ج 2 

سنن ترمذی ، ج 5 / مستدرک حاکم ، ج1 /  مسند احمد  ، ج‏5

بماند که سه خلیفه ملعون و کافر، ابوبکر و عمر و عثمان (علیهم لعائن الله و العذاب الالیم) این روایت را نقض کردند،

وبلافاصله بعد شهادت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) گفتند "حَسبُنا کِتابَ اللهِ" قرآن برای ما کافی است (تذکره الحفاظ ذهبی ج 1)

سپس حکومت الهی آقا امیرالمومنین (علیه السلام) را غصب نمودند و اتصال رسالت به امامت را قطع کردند .

در نتیجه ما در کنار قرآن ، اهل بیت (علیهم السلام) را داریم که مفسران حقیقی قرآن هستند،

روایات بسیاری در تایید آن داریم ، مانند آیه 7 سوره آل عمران :

وَ مَا یعْلَمُ تَأویلَهُ اِلاَّ اللّهُ وَ الرَّاسخونَ فی العِلْمِ : تاویل و تفسیر قرآن را جزخدا و ریشه‏ داران درعلم کسى نمى‏ داند.

امام باقر (علیه السلام)  در تفسیر این آیه فرمودند :

فَرَسُولُ اللّهِ أَفضلُ الرّاسَخینَ فِی العلمِ قد علّمَهُ اللّهُ عزّ وجلّ  جمیعَ ما أنزلَ علیه مِن التّنزیلِ و التّأویل

و ما کانَ اللّهُ لینزلَ علیه شیئا لَم یعلّمْهُ تأویلَهُ و اوصیاؤُهُ من بعدِهِ یعلمونَه (الکافی ج1)

بالاترین راسخ درعلم رسول خداست که خداوند همه تأویل و تنزیل قرآن را به او تعلیم داده و

خدا چیزی براو نازل نکرده که تفسیرش را به او نیاموخته باشد و امامان پس از او نیز آنرا می دانند.

و لذا اگر چیزی در قرآن نبود دلیل بر نبودنش نیست،

بلکه باید آنرا در روایات امامان (علیهم السلام) جستجو کنیم ...

والسلام...

دوستان شهوت پرست ، مانع توبه اند

بسم الله الرحمن الرحیم

زمان ، مکان و روزهای مقدس بسیاری در مذهب شیعیان وجود دارد

که هر کدام میتواند حال توبه را زنده کند و گنه کار را تشویق به بازگشت نماید

داستان ها داریم که جوان گنه کار با توسل به همان مقدسات ، بازگشته

اما چرا توبه ها دوام نداشته و حال عبادت و اشک مناجات مستدام نیست ؟

قرآن می فرماید چوبی لای زخم هست که اثر هر مرهمی را از بین می برد
آن دشمن توبه و شکننده ی عزم و تصمیم توبه کار ؛ هم نشین شهوت ران است ...

چنان این همنشین انسان را در انجام گناه شل می کند که

خدا در قرآن ، دشمن شماره ی یک توبه کار قرار داده

تا جایی که همان قدر که خدا در توبه دادن گنه کار کوشش دارد

این دوست و آشنای شهوت پرست در شکستن توبه اثر دارد :

وَ اللَّهُ یُریدُ أَنْ یَتُوبَ عَلَیْکُمْ وَ یُریدُ الَّذینَ یَتَّبِعُونَ الشَّهَواتِ أَنْ تَمیلُوا مَیْلاً عَظیماً (نساء-27)

و خدا می خواهد شما را ببخشد ( و از آلودگی پاک نماید ) ، امّا آنها که پیرو شهواتند ، می خواهند شما بکلی منحرف شوید. (ترجمه آیة الله مکارم حفظه الله)

خدا میخواهد ما را توبه دهد اما پیروان شهوت در دنیای حقیقی و مجازی و اینترنت

دوستان و آشنایان و هم نشینان مایل به شهوت و شهوت رانی که وسوسه انگیزند

مانع میشوند و باعث شکستن توبه و همراه شدن با آنها در انجام گناهان هستند .

والسلام

شیوع نوعی بیماری قبل از ظهور

بسم الله الرحمن الرحیم

قرآن کریم می فرماید در دوران قبل از ظهور امام زمان (علیه السلام)

بیماری فراگیر و حادثه ای هولناک اتفاق می افتد ,

و تاکید دارد در پی آن بیماری ، جامعه به گرفتاری بزرگی دچار خواهد شد.


جالب است بدانید که برای درمان آن مرض
نه واکسنی هست و نه قرصی و نه آنتی بیوتیکی,
هیچ راه علاجی نیست الا یک چیز که آن را خود قرآن می فرماید
اما آن مرض خانمان سوز و آن تک راه درمان چه می تواند باشد ؟






به این آیه توجه کنید :

فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضاعُوا الصَّلاةَ وَ اتَّبَعُوا الشَّهَواتِ ، فَسَوْفَ یَلْقَوْنَ غَیًّا (مریم-59)

آن گاه پس از آنان مردمى ناشایسته به جاى ایشان آمدند که نماز را تباه ساختند واز خواهش هاى نفسانى پیروى کردند، و به زودى گمراهى خود را خواهند دید.


خداوند در سوره مریم پرده از آن واقعه هولناک برمی دارد.
و آن چیزی نیست جز بی اعتنایی به نماز و در انتهاء ترک نماز
اما داستان به همین جا ختم نمی شود بلکه جامعه بی نماز ما بعد آن
به گرفتاری بزرگی دچار خواهند شد و آن رواج شهوتها در همه جاست


رسول خدا و امیرالمومنین (صلی الله علیه و آله) درباره ی "خلف و تبعیت شهوات" می فرمایند :
آن خلف ناصالح بعد از شصت سال خواهند آمد, 
"تبعیت شهوات" کسی است که ساختمان های عریض و طویل بسازد و
مرکب مورد تماشای مردم سوار شود و لباس انگشت نما بپوشد. (علامه طبابایی ، المیزان جلد 14)





نماز سدّ محکم در برابر شهوت ها و میل های باطل انسان است.
"وَ أَقِمِ الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهی‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ" 

"و نماز بخوان زیرا نماز آدمى را از کارهاى زشت و ناپسند باز مى دارد " (عنکبوت-45)

اما وقتی این سدّ برداشته شد ، فحشاء و منکر ، گناه و بدی رواج خواهند یافت.

ولی قرآن طبیب حاذقی است که درد و درمان را با هم می فرماید..

راه خلاصی از این بلای عظیم و مرض کریه را در آیه بعدی میفرماید :

إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ، فَأُولئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَ لا یُظْلَمُونَ شَیْئاً (مریم-60)

مگر کسانى که توبه کردند و ایمان آوردند و کار شایسته انجام دادند، که آنان به بهشت درمى آیند و هیچ ستمى بر آنان نخواهد رفت.

بله ، همه دچار آن بدبختی و گرفتاری بی نمازی و شهوات می شوند,

مگر کسانی که توبه کنند و اهل توبه باشند.

توبه ؛ داستان ادامه داری ,که به چند قسمت و چند فصل ختم نمی شود .

أستغفر الله ربّی و أتوب إلیه .....

والسلام