منبر امام صادق (علیه السلام) در مورد گناه

💠💠💠💠

منبر امام صادق (علیه السلام) در مورد گناه👇👇👇

امام صادق (علیه السلام) فرمودند :

گناهی که نعمت ها را تغییر مى دهد ، تجاوز به حقوق دیگران ست.

گناهى که پشیمانى مى آورد ، قتل ست.

گناهى که گرفتارى ایجاد مى کند ، ظلم ست.

گناهى که آبرو مى بَرد ، شرابخوارى ست.

گناهى که جلوى روزى را مى گیرد ، زناست.

گناهى که مرگ را شتاب مى بخشد ، قطع رابطه با خویشان ست.

گناهى که مانع استجابت دعا شده و زندگى را تیره و تار مى کند، نافرمانى ازپدر و مادر ست.

اَلذُّنوبُ الَّتى تُغَیِّیرُ النِّعَمَ البَغىُ وَ

التَّى تورِثُ النَّدَمَ القَتلُ وَ

الَّتى تُنزِلُ النِّقَمَ الظُّلمُ وَ

الَّتى تَهتِکُ السُّتورَ شُربُ الخَمرِ وَ

الَّتى تَحبِسُ الرِّزقَ الزِّنا وَ

الَّتى تُعَجِّلُ الفَناءَ قَطیعَةُ الرَّحِمِ وَ

الَّتى تَرُدُّ الدُّعاءَ وَ تُظلِمُ الهَواءَ عُقوقُ الوالِدَینِ؛

علل الشرایع ج 2، ص 584

تو برای نمازت چه کرده ای؟!

تو برای نمازت چه کرده ای ؟!

بعضى براى اقامه نماز کتک‏ ها خوردند، مثل انقلابیون در زندان شاه و اسرا

بعضى تیر خوردند مثل زُهیر که روزعاشورا

جلو امام‏ حسین (علیه السلام) ایستاد تا امام نمازش را بخواند

بعضى در راه نماز شهید شدند

مثل شهداى محراب ، آیة اللَّه اشرفى اصفهانى، دستغیب، صدوقى، مدنى

و بعضى در حال نماز شهید شدند مانند على‏ بن ابیطالب ‏(علیهما السلام)

آیا وقت آن نشده که باخود بیندیشیم که ما برای نمازمان چه کرده ایم؟!

اندکی تامل ... یا اماه

📚 کتاب 114 نکته درباره‌ی نماز

طرید و شرید

✧◆◆◆✧◆◆◆✧◆◆◆✧◆◆◆✧

                

    ✨ طرید و شرید  ✨

در برخی روایات ازحضرت مهدی ‏(علیه السلام) به عنوان «طرید» یاد شده است

«طرید به معنای طرد شده از طرف مردم است». [1]

👤 عیسی خشاب گوید :

به امام حسین‏ (علیه السلام) عرض کردم : آیا شما صاحب الامر هستید ؟

فرمود: «لا وَلکنْ صَاحِبُ‏ هَذا الاَمْرِ الطَّریدُ الشَّریدُ المَوْتُورُ بِاَبیهِ المُکَنَّی بِعَمِّهِ...» [2]

👈🏼«خیر، لیکن صاحب‏ الامر طرید (رانده شده) و شرید (آواره) است و خونخواه

پدرش و دارای کینه عمویش می‏باشد...».

📚منابع 

[1] لسان العرب، ج3، ص 267. 

[2] کمال‏الدین ‏وتمام النعمة، ج 1، ص 318، باب 30، ح 5.

✧◆◆◆✧◆◆◆✧◆◆◆✧◆◆◆✧

همان صلوات مرا نجات داد!

همان صلوات مرا نجات داد !

❇️ حجت الاسلام قرائتی :

اواخر حکومت شاه بود.

عدّه اى از کارمندان را از روى اکراه در یک راهپیمایى

بنام پشتیبانى از قانون اساسى سازمان دادند.

در میان آنان پهلوانى ورزیده بود که

احساس کرد مى‏ تواند در بهم زدن راهپیمایى نقشى داشته باشد.

او گرچه انقلابى نبود امّا اعتقاد مذهبى داشت.

کم‏ کم بر اجتماع مردم افزوده مى‏ شد ، محل اجتماع سالن استادیوم شیرودى بود.

سکوت همه جا را فرا گرفته بود که ناگهان فریاد بلندى از حلقوم این پهلوان بیرون جهید که

بر على و آل على صلوات، مردم صلوات فرستادند. (صلوات الله علیه و علیهم)

جَو شکسته شد و صلوات اوّل صلوات‏ هاى بعدى به همراه داشت.

کار به جایى رسید که رژیم از راه ‏اندازى آن راهپیمایى منصرف شد.

انقلاب به پیروزى رسید و چند سال بعد از انقلاب این پهلوان از دنیا رفت،

یکى از دوستان خواب او را دید و از او پرسید که در عالم قبر چه خبر؟

در جواب گفت : همان صلوات مرا نجات داد.

چه کسانی در قیامت با مولا هم درجه اند؟

چه کسانی در قیامت با امیرالمومنین هم درجه هستند؟

 قال الامام علی (علیه السلام) : 

«ألا فَمَن ثَبَتَ مِنهُم عَلَی دینِهِ وَ لَم یَقسُ قَلبُهُ لِطولِ أمَدِ غَیبَةِ إمامِهِ فَهو مَعی فی دَرَجَتی یَومَ القیامَة»

امیرالمومنین (علیه السلام) فرمودند:

بدانید آنان که در زمان غیبت حجت خدا در دین خود ثابت مانده و به خاطر طول مدت

غیبت منکرش نشوند، روز قیامت با من هم درجه خواهند بود.

📗 بحارالانوار (ط-بیروت) ج51