دوستان شهوت پرست ، مانع توبه اند

بسم الله الرحمن الرحیم

زمان ، مکان و روزهای مقدس بسیاری در مذهب شیعیان وجود دارد

که هر کدام میتواند حال توبه را زنده کند و گنه کار را تشویق به بازگشت نماید

داستان ها داریم که جوان گنه کار با توسل به همان مقدسات ، بازگشته

اما چرا توبه ها دوام نداشته و حال عبادت و اشک مناجات مستدام نیست ؟

قرآن می فرماید چوبی لای زخم هست که اثر هر مرهمی را از بین می برد
آن دشمن توبه و شکننده ی عزم و تصمیم توبه کار ؛ هم نشین شهوت ران است ...

چنان این همنشین انسان را در انجام گناه شل می کند که

خدا در قرآن ، دشمن شماره ی یک توبه کار قرار داده

تا جایی که همان قدر که خدا در توبه دادن گنه کار کوشش دارد

این دوست و آشنای شهوت پرست در شکستن توبه اثر دارد :

وَ اللَّهُ یُریدُ أَنْ یَتُوبَ عَلَیْکُمْ وَ یُریدُ الَّذینَ یَتَّبِعُونَ الشَّهَواتِ أَنْ تَمیلُوا مَیْلاً عَظیماً (نساء-27)

و خدا می خواهد شما را ببخشد ( و از آلودگی پاک نماید ) ، امّا آنها که پیرو شهواتند ، می خواهند شما بکلی منحرف شوید. (ترجمه آیة الله مکارم حفظه الله)

خدا میخواهد ما را توبه دهد اما پیروان شهوت در دنیای حقیقی و مجازی و اینترنت

دوستان و آشنایان و هم نشینان مایل به شهوت و شهوت رانی که وسوسه انگیزند

مانع میشوند و باعث شکستن توبه و همراه شدن با آنها در انجام گناهان هستند .

والسلام

شیوع نوعی بیماری قبل از ظهور

بسم الله الرحمن الرحیم

قرآن کریم می فرماید در دوران قبل از ظهور امام زمان (علیه السلام)

بیماری فراگیر و حادثه ای هولناک اتفاق می افتد ,

و تاکید دارد در پی آن بیماری ، جامعه به گرفتاری بزرگی دچار خواهد شد.


جالب است بدانید که برای درمان آن مرض
نه واکسنی هست و نه قرصی و نه آنتی بیوتیکی,
هیچ راه علاجی نیست الا یک چیز که آن را خود قرآن می فرماید
اما آن مرض خانمان سوز و آن تک راه درمان چه می تواند باشد ؟






به این آیه توجه کنید :

فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضاعُوا الصَّلاةَ وَ اتَّبَعُوا الشَّهَواتِ ، فَسَوْفَ یَلْقَوْنَ غَیًّا (مریم-59)

آن گاه پس از آنان مردمى ناشایسته به جاى ایشان آمدند که نماز را تباه ساختند واز خواهش هاى نفسانى پیروى کردند، و به زودى گمراهى خود را خواهند دید.


خداوند در سوره مریم پرده از آن واقعه هولناک برمی دارد.
و آن چیزی نیست جز بی اعتنایی به نماز و در انتهاء ترک نماز
اما داستان به همین جا ختم نمی شود بلکه جامعه بی نماز ما بعد آن
به گرفتاری بزرگی دچار خواهند شد و آن رواج شهوتها در همه جاست


رسول خدا و امیرالمومنین (صلی الله علیه و آله) درباره ی "خلف و تبعیت شهوات" می فرمایند :
آن خلف ناصالح بعد از شصت سال خواهند آمد, 
"تبعیت شهوات" کسی است که ساختمان های عریض و طویل بسازد و
مرکب مورد تماشای مردم سوار شود و لباس انگشت نما بپوشد. (علامه طبابایی ، المیزان جلد 14)





نماز سدّ محکم در برابر شهوت ها و میل های باطل انسان است.
"وَ أَقِمِ الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهی‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ" 

"و نماز بخوان زیرا نماز آدمى را از کارهاى زشت و ناپسند باز مى دارد " (عنکبوت-45)

اما وقتی این سدّ برداشته شد ، فحشاء و منکر ، گناه و بدی رواج خواهند یافت.

ولی قرآن طبیب حاذقی است که درد و درمان را با هم می فرماید..

راه خلاصی از این بلای عظیم و مرض کریه را در آیه بعدی میفرماید :

إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ، فَأُولئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَ لا یُظْلَمُونَ شَیْئاً (مریم-60)

مگر کسانى که توبه کردند و ایمان آوردند و کار شایسته انجام دادند، که آنان به بهشت درمى آیند و هیچ ستمى بر آنان نخواهد رفت.

بله ، همه دچار آن بدبختی و گرفتاری بی نمازی و شهوات می شوند,

مگر کسانی که توبه کنند و اهل توبه باشند.

توبه ؛ داستان ادامه داری ,که به چند قسمت و چند فصل ختم نمی شود .

أستغفر الله ربّی و أتوب إلیه .....

والسلام

نقطه ضعف خدا کجاست ؟

بسم الله الرحمن الرحیم

در این چند جلسه با موضوع توبه در قرآن ، چیزهایی آموختیم،

اینکه در هشت جای قرآن ، به توبه کار فرموده می بخشم و رحم می کنم،

و اینکه خدا توبه کار را دوست داشته و توبه کار در عرش خدا دعا گو دارد،

و توبه حجاب تائب بوده و از نشانه های مردان و زنان مومن است،

موجبات نزول باران است و توبه باید زود و سریع انجام شود.

اما در این جلسه قرار است از انتهای توبه بگوییم و حرف آخر را بزنیم

خدا در قرآن نقطه ی ضعف خود را بیان کرده

که اگر دست روی آن بگذاریم ، کار تمام است و توبه مان قبول شده

حساسیت خدا و نقطه ضعفش همانا :

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و أهل بیت رسول الله (علیهم السلام)  می باشد .

اما کجای قرآن فرموده به این خاندان حساس است ؟؟؟

بعد آن ترک اولی و خوردن میوه ممنوعه ، کار حضرت آدم گره خورد

خدا حضرت را از بهشت راند و به زمین هبوط داد.

"فَأَکَلا مِنْها فَبَدَتْ لَهُما سَوْآتُهُما وَ طَفِقا یَخْصِفانِ عَلَیْهِما مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ وَ عَصی‏ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوی‏" (طه-121)

پس آدم و حواء از درخت ممنوعه خوردند ، پس شرمگاه شان برایشان نمایان شد و شروع کردند از برگ درختان بهشت بر خود بچسبانند و آدم پروردگارش را نافرمانى کرد و حقیقت را نیافت.

برای حضرت خیلی سخت و گران آمد که چرا این اشتباه را انجام دادند،

شرمنده ی خدایشان شده بودند و سالها می گریستند و توبه می کردند،

تا اینکه خداوند به حضرت آدم کلماتی یاد دادند تا به وسیله آنها توبه نماید.

حضرت نیز آنرا گفتند و خداوند بعد آن همه سال ، توبه ایشان را پذیرفت.

فَتَلَقَّی آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ فَتابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ (بقره-37)

 سپس آدم از پروردگارش کلماتی دریافت داشت (و با آنها توبه کرد) و خداوند توبه او را پذیرفت ، چرا که خداوند توبه پذیر و مهربان است.(ترجمه آیة الله مکارم حفظه الله)

اما آن کلمات چه بود که گره از کار حضرت بعد سالها سرگردانی در زمین ، باز نمود ؟

علامه مجلسى در کتاب بحارالانوار از کتاب درّ الثمین نقل نمودند که :

آدم (علیه السلام) در ساق عرش اسماء پیغمبر و ائمه (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) را دید،

پس جبرئیل او را تلقین نمود و گفت بگو :

یاحمید بحقّ محمّد

یاعالى  بحقّ على

یافاطر بحقّ فاطمة

یامحسن بحقّ الحسن والحسین

و منک الاحسان

فَتابَ عَلَیْهِ :

پس بازگشت فرمود حق تعالى بر آدم (علیه السّلام) به رحمت کامل و فضل شامل خود

إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ :

به درستى که خداى تعالى بسیار توبه پذیر و

عفو کننده از عقوبت به مغفرت و 

بر بندگان بسیار بخشاینده و مهربان است. (تفسیر اثنا عشری، جلد اول، صفحه 123)

بماند که اتفاق دیگری هم برای حضرت آدم بعد آن تعلیم اسماء اهل بیت (علیهم السلام) افتاد،

که برای کوتاهی مطلب متذکر آن نمی شویم .

فقط بدانید که اشک بر امام حسین (علیه السلام) خیلی بی اندازه گرانبهاست .

والسلام..

چک سفید امضاء خدا ، برای کیست ؟

بسم الله الرحمن الرحیم

خدا در سوره غافر ، خبر از دعا گو بودن ملائکه برای توبه کار ، می دهد .

"فاغفر للذین تابواو اتبعوا سبیلک و قهم عذاب الجحیم"

فرشتگان حامل عرش به خدا عرض می کنند : ببخش کسی را که توبه می کند .

اما در آیه خبری از پاسخ مثبت خداوند به پذیرش درخواست ملائکه نیست

همین سکوت خداوند هراس را در دل ما می اندازد ...

ولی در جای دیگر قرآن ، آیه ای هست که خداوند پاسخ مثبت داده

و کسی هست که خداوند به او چک سفید امضاء داده

و هر گنه کاری را شفاعت کند ، خدا بدون برو و برگرد خواهد پذیرفت .

آن بزرگ چه کسی است؟

سوره ی نساء ، آیه 64 معرفی ایشان است :

وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ لِیُطاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحیماً (نساء-64)

و ما هیچ رسولی را نفرستادیم مگر آنکه به یاری و توفیق خدا از وی اطاعت شود و اگر آنها هنگامی که به خویشتن ستم کردند نزد تو می آمدند ، آنگاه از خداوند آمرزش می خواستند و رسول خدا نیز برای آنها طلب آمرزش می کرد بی تردید خدا را بسیار توبه پذیر و مهربان می یافتند. (ترجمه مرحوم مشکینی رحمه الله)

آن بزرگ کسی نیست جز آقا رسول الله (صلی الله علیه و آله)

رسول مهربانی ها ، رحمة للعالمین ، پدر ما شیعیان ، بابای توبه کاران

خداوند در آیه 64 می فرماید اگر گنه کار بیاید پیش شما رسول خدا

از خدا طلب بخشش کند ، اگر شما شفاعتش کنید

حتما این توبه کار را بدون هیچ شرطی به شفاعت شما خواهم بخشید .

دعای شما رد خور ندارد "لوجدوا الله توّابا رحیما" یقیناً می پذیرم .

یکی از ادله ی قرآنی توسل به اهل بیت (علیهم السلام) و رفتن به زیارتشان

و شفیع قرار دادن ایشان و درخواست از خدا به حرمتشان 

همین آیه 64 سوره نساء است .

حال بعضی جاهلان بیایند و بگویند چرا می روید پیاده روی اربعین ...

والسلام...

توبه کار غریب و تنها نیست

بسم الله الرحمن الرحیم

داشتن کمک و یاور ، عامل مهم در موفقیت هاست که همه بدان نیازمندیم،نداشتن پشتوانه ،

انجام کارها را سخت و غیر ممکن می سازد و چه کاری مهمتر و والاتر از توبه، که برایش نیاز

شدید به یاری دهنده داریم.

اما برخلاف گناه ، در وادی توبه تنها و غریب نیستیم ، پشت و پناه تائب ، ملائکه خدا هستند،

آن هم ملائکه عرش که مقامی بس  والا دارند.

بماند که ملائکه بهانه است ، در اصل پناه ما ،حامی ما و یاور ما گنه کارا ، خوده خودش هست

یعنی خالق همون ملائکه عرش ، خود خدا ...

الَّذینَ یَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ یُؤْمِنُونَ بِهِ

وَ یَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذینَ آمَنُوا رَبَّنا وَسِعْتَ کُلَّ شَیْ‏ءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً

فَاغْفِرْ لِلَّذینَ تابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبیلَکَ وَ قِهِمْ عَذابَ الْجَحیمِ (غافر-7)

فرشتگانى که عرش الهى را حمل مى کنند و کسانى که بر گرد آن هستند ، پیوسته با ستایش پروردگارشان او را تسبیح

مى گویند و به او ایمان دارند و براى کسانى که ایمان آوردند آمرزش مى طلبند ، مى گویند :

پروردگارا ! رحمت و علم تو همه چیز را فراگرفته است ;

پس کسانى را که توبه کرده اند و راه تو را پیموده اند ، بیامرز و آنان را از عذاب دوزخ نگاه دار.

آن بالا بالاها پیش خود خدا ، ما توبه کاران ، دعا گو داریم.

ملائکه عرض می کنند : پرورگارا ! توبه کاران را ببخش و از آتش جهنم نجاتشان بده

آیا دعای فرشتگان بدون گناه ، رد می شود و مستجاب نمی شود ؟!

پس ای توبه کار شاد باش و امیدوار که بخشیده خواهیم شد ...

والسلام