... آفتاب اثر گناه را پاک میکند!

بسم الله الرحمن الرحیم

آفتاب داغ ، هیچ مصنوع بشری ، یارای مقاومت دائمی در برابر نور خورشید را ندارد

هر ساخته ی انسان بعد گذشت مدتی در برابر آفتاب کهنه و از بین خواهد رفت

لذا آفتاب در دین مبین اسلام  جزو مطهرات و پاک کننده ها شمرده شده

چون اثری طهارت بخش دارد و نجاست و ناپاکی را از بین میبرد

لیست ده گانه ی مطهرات و پاکی دهنده ها در آیین دقیق و سرار حکمت اسلام

دارای اسرار فراوان است که الهی بودن اسلام را بیش از پیش مبرهن میسازد

جالب است بدانید که جز این ده مورد هیچ طهارت دهنده ی دیگری در عالم نیست

یعنی لیست جامع و مانع است و خللی ندارد

اما آفتاب مانند دیگر مطهرات تنها اثر در ظاهر ماده ندارد بله در باطن هم موثر است

یکی از آن موارد پاک شدن اثر معنوی و غیبی گناه بر اثر تابش آفتاب است

روایت آتی بیانگر تاثیر درونی تابش خورشید است

قال الامام الرضاء (علیه آلاف التحیة و الثناء) :

حَقٌّ عَلَی اللهِ أن لایُعصی فِی دارٍ إلّا أضحیها لِلشَّمسِ حَتَّی تُطَهِّرَها (مسائل علی ابن جعفر)

خدا بر خود واجب نموده هر خانه ای که در آن نافرمانی اش کنند آن را ویران سازد تا خورشید بر آن بتابد و پاکش کند .

دیدن اثرات درونی و غیبی و معنوی خوبیها و بدی ها و ظلمات و انوار

همچنین دیدن اثرات غیرمادی ثواب و گناه ، با چشم سر نتوان

بلکه دیدن هر چیز در هر سطح و مقام ، نیاز به وسیله مخصوص همان درجه و شرایط را دارد

آنانی که چشم دل شان ودیده برزخی شان باز است

میبینند که اثر گناه چگونه با مطهرات زائل میشود

شاید حکمت بعضی زلزله ها و تخریب ها همین باشد

بزرگی میفرمود در قسمتی از خانه ی قدیمی که خراب کردند تا از نو بسازند

اثر لواط را میدیدم و آن قدر بازسازی بنا طول و کشید آنقدر آفتاب به آن قسمت تابید

تا اثر لواط و ظلمت گناه و آتش عذاب از ان قسمت پاک شد و تمیز و طاهر گشت

اما خانه ی تسیاه دل که به معاصی تاریک گشته را

چگونه آفتاب بر آن بتابانیم تا اثر گناهان از دل های زنگار گرفته مان پاک شود ؟

پاسخ در ندبه است ... "أین الشموس الطالعة"

بتاب ای خورشید عالم ای آفتاب طالع و روشن .................

گناه = خشکسالی

بسم الله الرحمن الرحیم

روشنفکران و غرب گرایان و اصلاح طلبان افساد طلب یا بسیاری از اهل دنیا

در تریبون ها و روزنامه های زنجیره ای و سخنرانی ها و مجامع شان

ارتباط عبادت با رحمت همچنین ارتباط معصیت با سخط را منکر میشوند و به سخره میگیرند

اما بر هر دین شناس و دین دار و متدین و خداشناس ، واضح و مبرهن است

که ارتباط عالم ماده با عالم معنا ارتباطی تنگاتنگ و تالی تلو هم هستند

در ادامه روایتی بیان میشود که به گوشه ای از این تاثیر و موثر اشاره دارد

در کتاب شریف کافی جلد سوم ، جناب کلینی (رضوان الله علیه)  از قول امام باقر (علیه السلام)

روایتی را نقل میکند که امام معصوم (علیه السلام) تکلیف باران هر سال را مشخص میفرمایند :

قال الامام الباقر (علیه السلام) :

إِنَّهُ ما مِنْ سَنَهٍ اَقَلُّ مَطَراً مِنْ سَنَةٍ و لکِنَّ اللهَ یَضَعَهُ حَیْثُ یَشاءُ اِنَّ اللهَ عَزَّ وجَلّ اِذا عَمِلَ قَوْمٌ بِالمَعاصی صَرَفَ عَنْهُمْ ما کانَ قَدَّرَ لَهُمْ مِنَ الْمَطَرِ فی تِلْکُ السَّنهِ اِلی غَیْرِ هِمْ وَ إلی الفَیافِی وَ البِحارِ وَ الجِبالِ ... الحدیث

هیچ سالی نیست که از سال گذشته اش باران کمتر ببارد (باران هر سال به اندازه اش مقدّر است و خشکسالی ای نیست) ولی زمانی که مردم گناه و معصیت کنند خداوند سهم باران سرزمین آنها را بگیرد و در جای دیگر و در بیابانها و دریاها و کوهها بریزد ...

پس گناه مانع بارش باران است و توضیح آن از واضحات است

اما چه کنیم که ما انسان های نفس پرست که حبّ النفس حجاب تعقّل ماست

اجازه نقد خود را به ما نمیدهد و همه جز ما ، مقصرند ...

والسلام

چرا دعا مستجاب نمیشود ؟

بسم الله الرحمن الرحیم

بسیاری از مومنین و دعا کنان ؛ میخواهند و داده نمیشود

سوال دارند که چرا دعا مستجاب نمیشود

مگر نفرمود دعا کنید تا من مستجاب کنم ؟

اشکال کجاست ؟ یک جا بیشتر نیست و  آن هم مانعی نیست جز "گناه"

قال الامام الصادق (علیه السلام) :

إنَّ العَبدَ یَسألُ الحاجَةَ فَیَکُونُ مِن شَأنِهِ قَضاءُها إلی أجلٍ قَرِیبٍ أو إلی وَقتٍ بطِیءٍ فَیَذنِبُ العَبدُ ذَنباً فَیَقُولُ اللهُ تَبارَکَ و تَعالی لِلمَلِکِ : لا تَقضِ حاجَتَهُ وَ احرُمهُ إیّاها فَإنَّهُ تَعَرَّضَ لِسَخَطِی وَ استُوجِبَ الحِرمانُ مِنّی (الکافی ج2)

عبد خدا دعایی میکند و حاجتی میخواهد پس دعایش به زودی یا به کندی برآورده میشود اما ناگهان عبد گناهی مرتکب میشود لذا خدای تبارک و تعالی به فرشته اش میفرماید : حاجتش را نده و او را محروم کن چون کاری کرد که سخط و خشم مرا برانگیخت و مستحق محرومیت گردید .

چه بسا دعا مستجاب شده و به سوی عبد سرازیر شود

اما گناه مانع رسیدن بسته پستی به صاحبش میشود

"اللّهم اغفر لی الذّنوب الّتی تحبس الدعاء" 

لذا اول خانه جاروب کن بعد مهمان طلب ...

والسلام

مسئول خدا نشناس از کجا آمد ؟

بسم الله الرحمن الرحیم

آرزوی همه جوامع بشری با هر آیین و فرهنگی که ما ایرانیان نیز جزو شان هستیم

داشتن بالا دستی و مسئول و مدیر عادل و منصف و پاک دست است

صد البته شخص جامع این صفات عالی در فرهنگ اسلامی-ایرانی

کسی نیست جز فرد خداشناس و خدا ترس که لبریز از وجدان و شرف است

بماند که به نقطه ی تامّ این  آرزوی آرمانی و خواسته حقّانی و طلب به درستی نخواهیم رسید

مگر به فرج آقایی که سرچشمه ی خداپرستی است

چه تجمعات اعتراضی و راه پیمایی انتقادی که برای فساد مسئولی برپا نمیشود

بگذریم ...

اما منشاء و محل نفوذ این دسته از مسئول و مدیر کجاست؟

آخر چطور امکان دارد در جامعه ی اسلامی و توحیدی ، امور مسلمین بدست خدانشناس بیافتد؟

اشکال کار کجاست ؟ محل نفوذ کجاست ؟ آیا کسی هست پرده از سرّ این ماجرا بردارد ؟

به تصریح قرآن باید از اهل ذکر پرسید ، که همانا اهل بیت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) هستند

در احادیث منقول از خداپرستان واقعی و جانشینان صالح خدا بر روی زمین

تصریحات و اشارات به آن اشکال و پاسخ از آن معمّا ، بیان شده

قال الامام الصادق (علیه السلام) :

یَقُولُ اللهُ عزَّوَجلَّ إذَا عَصَانِی مَن عَرَفَنِی سَلَّطتُ عَلَیهِ مَن لا یَعرِفُنِی

امام صادق (علیه السلام) فرمودند : خدای عز و جل میفرماید زمانی که فردی با وجود شناخت من ، معصیت و گناه مرا کند ، بر او مسلّط مینمایم کسی را که من را نمیشناسد .

قاعده تخلف ناپذیری هست که

هیچ کس الا خودت ، مقصر نیستی و در آخر باید یقه خود را بگیری ...

این من و شماییم که تقدیر خود را میسازیم

مسئول فاسد ، بروز و تجسّم دنیایی اعمال و گفتار ماست

هر چه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی

ما خود و اطراف و خانواده و اجتماع و همه و همه را

به شکلی که عمل و قول ترتیب داده ، خواهیم ساخت ...

اما یک مسئله میماند که طبق فرمایش قرآن ؛ هر چه بدی میرسد از خود شماست

و هر چه خوبی میرسد دیگر از شما نیست ، از ماست

اینکه طرف خوبی قضایا از ما نیست ؛ محل بسیار تامل و دقت فراوان است ...

والسلام

شدیدترین گناه چیست ؟

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیکم

بد ، بد است اما بدتر ، وضعیتی سوا دارد

گناه ، گناه است اما گناه تر وضعیتی جدا دارد

ضرب المثلی دزفولی میگوید "تری و تُپی ، خشکی و مَشکی"

یعنی ظروف تا آلودگی شان تازه هست با آب کم دهان نیز شسته شوند

اما شستن ظروف کهنه که آلودگی شان طولانی شده ، مشک آبی هم نتواند

برای آلودگی گناه بر روح و جسم هم  همان ضرب المثل جاری است

پاکیزه نمودن جان از گناه کهنه که توبه اش به تاخیر افتاده

بدتر و سخت تر است از گناه تازه که در پی اش توبه آمده

امام باقر (علیه السلام) در ضمن روایتی

به این حقیقت پنهان اشاره میفرمایند که :

الذُنُوبُ کلُّها شَدیدَة وَ أشدُّها ما نَبَتَ عَلَیه اللَّحمُ و الدَّمُ لِأَنَّه إمّا مَرحُوم وَ إمّا مُعَذَّب وَ الجَنَّةُ لا یَدخُلُهَا إلّا طَیِّبٌ (الکافی ج3)

عقوبت گناهان سخت است و سخت ترینش آنست که همراهش ، خون و گوشت بروید (چنان گناه کهنه و قدیمی شود که گنه کار رشد کند) برای اینکه گناه ، یا بخشیده شده یا نشده درحالیکه در بهشت جز پاک از گناه داخل نشود.

بهشت جایگاه پاکان و محل ورود شسته شده هاست

عذاب نیز مایع ظرفشویی ظروف جان و روحمان است

که به گناه و معصیت و خطا آلوده شده

لذا هر چه آن قالب و ظرف به گناهان آلوده تر

و هر چه آلودگی ، کهنه تر و قدیمی تر

عذاب و شستن آن طولانی تر و سخت تر

والسلام علیکم